بررسی کارایی روش یادگیری از طریق تلفن همراه در پیشرفت تحصیلی و نگرش فراگیران و مقایسه آن با روش های رایج تدریس

هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر استفاده از تلفن همراه به عنوان ابزار کمک آموزشی بر پیشرفت تحصیلی و نگرش دانش آموزان پایه اول مقطع متوسطه دوم و مقایسه آن با روش های رایج تدریس می باشد. این پژوهش، نیمه تجربی بوده و طرح آن از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل می باشد. تحقیق در سال تحصیلی 93-92 بر روی 53 نفر دانش آموز پایه اول مقطع متوسطه دوم دبیرستان حضرت رقیه(س) شهرستان ورامین اجرا شد. نمونه ها به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، آزمون استاندارد class chem برای سنجش نگرش دانش آموزان و آزمون محقق ساخته 28 سوالی برای سنجش پیشرفت تحصیلی می باشد. در این پژوهش، پس از انتخاب بخشی از فصل اول کتاب شیمی اول متوسطه به عنوان محتوای آموزشی ، جدول هدف- محتوا و جدول هدف- سوال تهیه گردید سپس برای تعیین روایی جداول مذکور از نظر استاد راهنما و 4 کارشناس ارشد رشته آموزش شیمی استفاده شد و 28 سوال چند گزینه ای و باز پاسخ در سه سطح یادگیری(دانش، درک و فهم و کاربرد) انتخاب شدند. پایایی سوالات نیز به روش آلفای کرونباخ محاسبه گردید و مقدار (88/0=?) به دست آمد. نمونه ها به طور تصادفی به دو گروه کنترل و گروه آزمایش تقسیم شده سپس از هر دو گروه پیش آزمون گرفته شد. گروه کنترل با شیوه رایج تدریس آموزش دیدند و گروه آزمایش علاوه بر بهره گیری از شیوه رایج تدریس، هر روز به طور میانگین 6 پیامک آموزشی نیز دریافت می کردند سپس پس آزمون از هر دو گروه به عمل آمد و داده های حاصل با استفاده از آزمون لوین و آزمون t مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج آزمون پیشرفت تحصیلی نشان داد در سطح اطمینان 95 درصد (05/0p= ) در کل آزمون و در هر سه سطح یادگیری بلوم، اختلاف معنی داری بین دو گروه وجود دارد به عبارتی استفاده از روش ارسال پیامک باعث افزایش یادگیری در دانش آموزان شده است. همچنین نتایج آزمون نگرش نشان داد تفاوت معنی داری بین دو گروه آزمایش و کنترل وجود ندارد.